آکادمی امیر گلرخی در این نوشته با موضوع آموزش زبان فرانسه و آموزش زبان انگلیسی در خدمت شماست.

کمی که با زبان انگلیسی سر و کار داشته باشید حتما به تفاوت های بین لهجه های بریتانیایی و آمریکایی برخورده اید. در این بخش قصد داریم به سوالاتی در ذهن شما در این باره پاسخ دهیم.

زبان انگلیسی انواع گوناگونی دارد: مانند انگلیسی استرالیایی، کانادایی، نیوزیلندی، بریتانیایی و همچنین انگلیسی آمریکایی. در میان تمام این گونه ها، انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی جز معتبرترین ها محسوب می شوند. انگلیسی ها و آمریکایی ها به یک زبان صحبت می کنند اما این زبان طی قرن ها و به خاطر فاصله جغرافیایی و ورود اقوام مختلف به آمریکا دستخوش تغییرات بسیاری شده است. این تفاوت تنها در لهجه نیست. تفاوت‌های گوناگون دیگری نیز میان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی وجود دارد که این دو زبان ظاهرا شبیه به هم را از هم متفاوت می سازد. آمریکا زمانی مستعمره بریتانیا بوده است. اما امروزه این دو کشور مشکلی با یکدیگر ندارند و با گذر زمان این دو لهجه بیشتر و بیشتر یکدیگر را می پذیرند.

چرا انگلیسی ها و آمریکایی ها تلفظ متفاوتی دارند؟

1 – ورود انگلیسی ها به آمریکا

وقتی انگلیسی ها اولین بار وارد سرزمین آمریکا شدند زبان کشور خود را وارد سرزمین جدید کردند. در آن زمان انگلیسی ها به زبان روتیک صحبت می کردند (زبان روتیک زبانی بود که در آن حرف ر مشدد تلفظ می شد). اما در همان زمان در بخش های جنوبی و ثروتمند بریتانیا اشراف زادگان و طبقات اجتماعی بالا چون می خواستند خود را با عوام متمایز کنند حرف ر را تلفظ نمی کردند و مثلا به جای تلفظ واژه ی win-terr از win-tuh استفاده می کردند. چون این افراد قشر فرهیخته جامعه محسوب می شدند کم کم افراد بیشتری از آنها تقلید کردند و زبان امروزی مردم بریتانیا که به آن انگلیسی معیار می گویند به وجود آمد. برای همین است که در بخش های شمالی یا شرقی لندن همچنان برخی مردم حرف ر را تلفظ می کنند.

2 – تاثیر زبان فرانسوی بر انگلیسی بریتانیایی

انگلستان در طول تاریخ بسیار تحت تاثیر فرانسه بوده است. اولین تاثیر در قرن 11ام که شاه ویلیام به انگلیس حمله می کند و زبان فرانسه را زبان رسمی آنجا می کند. این موضوع دوام نداشت اما تاثیراتش را می توان در انگلیسی میانه به وضوح مشاهده کرد. دومین تاثیر در سال 1700 بود که مردم انگلستان جامعه و فرهنگ فرانسه را نماد شکوفایی علم و فرهنگ برتر یافتند و بیشتر و بیشتر واژه هایی از زبان فرانسوی وارد کردند. به دلیل فاصله جغرافیایی با آمریکا، کشور آمریکا از این تاثیرات مصون ماند و خیلی از واژه ها و تلفظ های فرانسوی وارد انگلیسی آمریکایی نشد.

3 – استقلال آمریکا و نوآ وبستر

یکی از دلایل این سوال فردی به نام نوآ وبستر Noah Webster است. وبستر شخصی بود که اعتقاد داشت آمریکا به عنوان کشوری مستقل و آزاد باید استقلال فرهنگی و زبانی داشته باشد. او اولین دستور زبان و املای آمریکایی، کتاب های درسی و اولین فرهنگ لغت آمریکایی را در سال 1828 نوشت. او همچنین از طرفداران دوآتشه اصلاح املا و هجی کلمات بود و معتقد بود واژه ها باید همانطور که خوانده می شوند نوشته شوند.

4 – تفاوت فرهنگی آمریکا و انگلیس

فرهنگ متفاوت دو کشور دلیل دیگر این سوال می باشد. آمریکایی ها دوست دارند غیررسمی تر و محاوره ای تر صحبت کنند و خود را مردمی آسان گیر و راحت می دانند. برای همین شکل بسیاری از واژه ها را آسان تر کرده و معادل های غیر رسمی یکسری واژه ها را وارد زبان کرده و معادل های رسمی را استفاده نکردند. آمریکایی ها بسیاری از واژه ها یا حروف اضافه را کلا حذف می کنند. این در حالی است که انگلیسی ها جملات را کامل و دستوری ادا می کنند.

5 – غرور ملی

غرور ملی و منطقه ای و تغییر عقیده درباره اینکه گویش “درست” کدام است باعث شده تا هر کشوری که به زبان انگلیسی صحبت کرده تلفظ خاص خود را به این زبان ببخشد و به نوعی آن را بومی سازی کند. برای مثال استرالیا، نیوزلند، هندوستان و خیلی کشورهای دیگر اگرچه به این زبان حرف می زنند اما به گویش خود صحبت می کنند تا خود را متمایز و هویت ملی خود را حفظ کرده باشند.

جمع بندی

شباهت های انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی بسیار بیشتر از تفاوت هایشان است. اگر شما بتوانید یکی از این لهجه ها را خوب یاد بگیرید مطمئنا می توانید با کمی دقت لهجه دیگر را خوب بفهمید. به استثنای چند لهجه خاص و محلی در بریتانیا و آمریکا، مردم این دو کشور به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و حتی برای شوخی ادای لهجه های یکدیگر را هم در می آورند!